Panforte

Historia tego deseru zaczęła się w XIII wieku w Sienie, gdy zakochany młodzian podarował pięknej mniszce woreczek cennych przypraw. A trzeba pamiętać, że wtedy pieprzu używano jako pełnoprawnej waluty.

Mniszka upiekła korzenny deser, lecz uznała, że jest on zbyt zmysłowy dla zakonnic i oddała kurii biskupiej. Przepis wędrował z rąk do rąk, aż trafił do znamienitego kucharza Ubaldino. Ten ostatecznie go udoskonalił, a panforte stał się szybko bardzo znany we Włoszech i na świecie.

Przygotowanie panforte jest bardzo proste – nic dziwnego, że wpadł mi w oko ten przepis.

Teoretycznie podobny efekt można osiągnąć mieszając wszystkie bakalie z roztopioną czekoladą, ale to tylko teoria. W praktyce panforte jest wybitnie świąteczne. Słodkie, pachnące, bogate i nieprzyzwoicie kaloryczne.

Przepis pochodzi z książki „Nigella Świątecznie”.

Wprowadziłam nieznaczne zmiany: wszędzie, gdzie było 125 g bakalii, wrzucałam 100 g – waga standardowych paczek. Zmieniłam rodzaj i ilość cukru, w oryginale było 150 g białego – deser i tak jest bardzo słodki. Nie dałam 1 łyżeczki mielonych goździków, bo nie miałam. Nigella proponowała mielony biały pieprz – wzięłam czarny, obawiałam się charakterystycznego zapachu białego. W ogóle jeśli chodzi o przyprawy, to można bez problemu dosypać mieszanki do pierników lub dowolnych jej składników. Panforte to dosłownie „mocny chleb”, więc nie bójcie się przyprawiania.

Anka

Składniki:

• 100 g migdałów ze skórką
• 100 g blanszowanych migdałów
• 100 g orzechów laskowych
• 75 g suszonych fig, pokrojonych w paski
• 200 g kandyzowanych skórek z cytrusów
• 1 łyżeczka cynamonu
• świeżo starta gałka muszkatołowa
• mielony pieprz
• 1 łyżka kakao
• 50 g mąki
• 150 g miodu
• 30 g masła
• 100 g brązowego cukru

Sposób przygotowania:

(na okrągłą formę 20-24 cm, po prostu będzie wyższe lub niższe)

Formę wykładam papierem do pieczenia. Włączam piekarnik, ustawiam 170 stopni.

Wszystkie suche składniki mieszam w dużej misce.

Na wolnym ogniu podgrzewam masło, miód i cukier aż wszystko ładnie się połączy.

Wlewam słodką masę do bakalii i bardzo dokładnie mieszam. Dla pewności wzięłam metalową miskę – masa jest faktycznie bardzo gorąca.

Nakładam do formy i wygładzam powierzchnię. Nie jest to takie znowu proste, więc można zmoczyć ręce wodą lub włożyć jednorazowe rękawiczki. Skorzystałam z drugiego sposobu.

Piekę 30-40 minut, na powierzchni mają się pojawić pęcherzyki powietrza.

Studzę i wyjmuję z formy. Posypuję cukrem pudrem i kroję na kawałki. Przechowuję w szczelnej puszce nawet do 3 tygodni.