piątek, 11 grudnia 2009

Pierniczki Cioci Lusi

Można spotkać się z opinią, że najsłynniejszy Dyrektor w Polsce zawęża światopogląd. Otóż moi Drodzy – wprost przeciwnie! Ciocia Lusia jest najlepszym przykładem tego, jak działalność Ojca Dyrektora poszerza horyzonty.

Ciocia, jako absolwentka przyklasztornej szkoły dla dziewcząt, a później uczestniczka spotkań Koła Gospodyń Wiejskich, zawsze wspaniale piekła i gotowała, ale była wierna stałemu repertuarowi w sposób, który można byłoby określić jako wręcz niewolniczy. Z drugiej strony, po co miała eksperymentować, skoro drożdżowe z kruszonką w Jej wykonaniu to zawsze był poemat.

Aż nastały czasy Radia i Dziennika, a w nich porady kulinarne sióstr zakonnych. W chwili, kiedy w radiu podają nowy przepis, Ciocia Lusia nie istnieje dla świata, siedzi przy stole z długopisem, radio grzmi, a Ona szybko notuje kolejny frykas w kolejnym zeszycie.

Ciocia Dziunia zaopatruje ją w zeszyty oraz w prasę w kiosku u mojego Taty, gderając coś o maniach, które należałoby leczyć, ale potem zgodnie ramię w ramię wypróbowują radiowe receptury. A kiedy eksperymenty się udadzą i wyrazimy uznanie oraz zachwyt, Ciocia Dziunia przepisuje howto swoim ślicznym charakterem pisma i wręcza nam.

I to jest właśnie jeden z takich przepisów, wydrukowany onegdaj w „Naszym Dzienniku”.


Składniki:
(na trzy duże blachy)

  • 200 g miodu
  • 200 g cukru
  • 600 g mąki
  • 50 g margaryny
  • 2 opakowania przyprawy do piernika
  • szczypta soli
  • 5 g sody oczyszczonej
  • 1/3 szklanki mleka
  • 1 jajko

Sposób przygotowania:

Miód, cukier, margarynę, przyprawę i sól mieszam i podgrzewam, aż cukier się roztopi, nie dopuszczam do zagotowania, następnie studzę.

Sodę rozpuszczam w mleku. Mąkę przesiewam do miski, wlewam przestudzony miód z dodatkami, dodaję jajko i mleko z sodą. Szybko zagniatam ciasto, jeśli uda mi się zrobić to w tajemnicy przed dziećmi. Jeśli nie uda mi się, ciasto zagniatane jest wolno i przy akompaniamencie licznych okrzyków radości dzieci i warknięć matki, która później zeskrobuje go z mebli i klamek oraz wydłubuje z miejsc oddalonych od epicentrum wydarzeń o kilka metrów i oddzielonych ścianą.

To, co zostanie w misce, a będzie ono dość luźne, posypuję mąką ze wszystkich stron i odstawiam do lodówki na przynajmniej kilka godzin. U mnie ciasto odpoczywało całą dobę, bo po akcji „Hurrraaa, zagniatamy!!!” musiałam zregenerować się psychicznie przed przystąpieniem do akcji „Hurrraaaa, wycinamy!!”

Zatem kontynuujemy następnego wieczoru. Ciasto należy rozwałkować na grubość 0,5 cm, ale oczywiście jeśli wałkują dzieci (a czyż można odmówić im tej przyjemności?? ja nie mogłam!) grubość jest w zasadzie dowolna. Grunt to w końcu zabrać im wałek, mamiąc różnorodnymi kształtami foremek.

Następnie wycinamy ciasteczka. Jeśli zamierzam powiesić je na choince, słomką do napojów robię otworki. Układam pierniczki na natłuszczonej blasze, pamiętając o pozostawieniu sensownych odległości między nimi, bo rosną w górę oraz na boki. Piekę ok. 20 minut w temperaturze 175 stopni z termoobiegiem (lub 180 stopni góra-dół).

Zaraz po zdjęciu z blachy są rozkosznie mięciutkie, chwilę później twardnieją na kamień. Włożyłam do foliowego worka i czekam cierpliwie, może zmiękną.

A jeśli nie zmiękną, to namoczę w mleku i też zjemy.

8 komentarzy:

  1. Niektórzy siedzą do późna i dzielnie walczą wstawiając nowe przepisy, żeby inni jak już wstaną z racji soboty o 5:30(bo po co sie wysypiać???? - tak zadecydowała Mania), mogli przy kawie poczytać i obejrzeć coś miłego jeszcze przed świtem. To będzie dobry dzień! Pozdrawiam MWK

    OdpowiedzUsuń
  2. zapraszam po wyróżnienie :-))

    http://waniliowo.blox.pl/2009/12/Wyroznienie.html

    OdpowiedzUsuń
  3. a ponoć jak się wsadzi do woreczka kawałek chleba razowego na noc to pierniczki robią się miękkie :)

    OdpowiedzUsuń
  4. wypiecz wymaluj: pięknie dziękujemy za wyróżnienie :))

    Dziękujemy też za radę w sprawie mięknięcia, jutro kupię chleb razowy i wypróbuję!

    OdpowiedzUsuń
  5. Kawałek jabłka włożony do pudełka z pierniczkami też je zmiękczy. Wypróbowany sposób!

    OdpowiedzUsuń
  6. z jabłkiem nie próbowałam, z chlebem tak :) mam w domu puchę pierniczków, na których można zęby połamać (ale są pyszne!), więc podzielę wszystko na pół i wypróbuję oba sposoby :)

    Chochelkom gratuluję strony :) do tej pory czytałam blogi obu Pań, aktualnie do zakładek dodałam Wasze kulinaria :)

    czytacz-który-nie-komentuje Olga

    OdpowiedzUsuń
  7. Olgo, bardzo nam miło gościć Cię tutaj :)

    A moje pierniczki zmiękły same, ot tak. Próbuję dzisiaj, ostrożnie, żeby sobie zęba nie wyszczerbić tuz przed świętami, a one zwyczajnie dają się ugryźć!

    OdpowiedzUsuń
  8. od jabłek też miękną, tylko przy surowych jabłkach kiedyś zarosły mi na zielono pierniczki-lukrować ich nie musiałam ale też ich nie jadlam :( okoliczne ptacwo miało za to świetne święta. tak więc używam jabłek suszonych
    ANonImowA

    OdpowiedzUsuń

Related Posts with Thumbnails
/*Google anatytics */