Pappa pomodoro

Pappa pomodoro kusiła mnie od bardzo dawna, ale nie mogłam się zdecydować, którą wersję wybrać. O dziwo, gdy już zabrałam się do dzieła, odrzuciłam grzanki i zdecydowałam się na papkę w dosłownym tego słowa znaczeniu. 

Muszę przyznać, że byłam mile zaskoczona. Zupa wyszła naprawdę pyszna i miała w sobie coś kojącego, pewnie przez ten rozgotowany chleb. Ważne, by nie żałować bazylii i pomidorów, a oliwa, którą polewa się potrawę po wierzchu jest tu wręcz niezbędna. No i jakość chleba jest  bardzo ważna, jeśli nie macie akurat naprawdę dobrego pieczywa, raczej nie ma sensu zabierać się do gotowania.

Wzorowałam się na przepisie z książki Tessy Capponi-Borawskiej "Moja kuchnia pachnąca bazylią", ale wprowadziłam kilka drobnych zmian. W mojej zupie jest więcej pomidorów, a nieco mniej chleba. Niektóre przepisy podają też, by skropiony wodą chleb dodawać na samym końcu.

Anka

Składniki:

• 1 kg pomidorów
• 1/3 szklanki oliwy z oliwek
• 2 ząbki czosnku
• 1/2 l bulionu
• duża garść świeżych liści bazylii
• 200 g czerstwego chleba na zakwasie lub ciabatty (bez skórki)
• sól, pieprz

Sposób przygotowania:

Pomidory zalewam gorącą wodą, odcedzam i obieram ze skórki. Usuwam pestki, kroję na kawałki.

W garnku z grubym dnem rozgrzewam oliwę i smażę ząbki czosnku pokrojone w drobne plasterki. Uważam, żeby się nie przypaliły i po około minucie dodaję porwaną na kawałeczki bazylię i pomidory. Wlewam gorący bulion, wrzucam połamany na drobne kawałeczki chleb, doprawiam solą i pieprzem i gotuję wszystko na małym ogniu, aż chleb się rozgotuje (około pół godziny).

Podaję ciepłe lub letnie, dodatkowo polane oliwą.